Op welke manieren kunnen we onderzoeksdata gebruiken om de jeugdhulp te verbeteren? Welke lessen kunnen we ervan leren en hoe gebruiken we dat in ons voordeel?
In de 5e aflevering van FFB de podcast spreekt Thamara met Marleen van Aggelen, netwerkregisseur op de programmalijn leren van casussen bij Foar Fryske Bern. Ze is als onderzoeker en adviseur betrokken bij de jeugdhulp. Ze is getrouwd met Bas en heeft twee kinderen van 15 en 18 jaar oud.
“Mijn passie is professionals en gezinnen verder helpen met de betekenis van onderzoek. Dus vooral het verhaal bij de cijfers zoeken en hier duiding bij kunnen geven,” legt Marleen uit. Vooral ontwikkeling en ontplooiing spelen daarbij een belangrijke rol. “Ik zou het mooi vinden als we de kennis en ervaringen die we hebben steeds meer toepassen om samen met het kind en gezin te leren en te verbeteren.”
Welke cijfers zien we en wat betekent het?
In de podcast gaan Thamara en Marleen verder in op de interpretatie van de cijfers in de jeugdzorg. “We maken bijvoorbeeld elk kwartaal een rapportage voor Team Toegang, dat is de toegang tot de hoogspecialistische jeugdhulp.” Bij Team Toegang registreren ze zelf hun informatie zoals om hoeveel jongeren het gaat, wat het geslacht is, wat de hulpvraag. Maar ook zaken als ‘wat is de problematiek, waar hebben de specialisten naar gekeken en wat werd het uiteindelijke advies?
Vervolgens kunnen we bij Foar Fryske Bern van deze casussen leren. “Wij maken van deze gegevens bijvoorbeeld elke drie maanden een kwartaalrapportage. Waarbij ik ook probeer zo neutraal mogelijk de gegevens weer te geven. (…) De interpretatie voegen we pas toe na de gesprekken met professionals. Ook daar gaat het weer om; wat is het verhaal bij de cijfers, wat zien we en wat betekent dat voor wat we moeten doen of misschien zelfs moeten veranderen?”
Reflecteren is een stap in de goede richting
Het is gek dat in een welvarend land als Nederland zoveel jongeren jeugdhulp nodig hebben. Reflecteren kan dan een belangrijke stap in de goede richting zijn om daar wat aan te doen. Maar daar moet je wel de ruimte voor hebben. Ruimte die er lang niet altijd is. “In de praktijk merken we dat het best lastig is om mensen te laten aansluiten bij bijvoorbeeld een leernetwerk. Mensen moeten simpelweg declarabele uren draaien, productie noemen we het zelfs vaak tegenwoordig,” licht Marleen toe.
Door te leren van casussen, kun je gegevens gebruiken om verandering in gang te zetten. Maar dat houdt nogal wat in. “Soms heb je even afstand nodig en de benen op tafel. Om te kijken ‘wat zien we nu eigenlijk’. Kunnen we dat open gesprek wel voeren, bijvoorbeeld tussen zorgaanbieders en gemeenten? Of vinden we als partijen gelijk wat van elkaar? Ik denk dat het nodig is om samen meer duiding te geven aan de cijfers die we vinden.”
De volledige aflevering luisteren, of andere afleveringen terugluisteren? Dat kan!
